Nawet największe rzeki mają swoje źródła. Czasami są to miejsca trudno dostępne, które bardzo różnią się od dalszych fragmentów rzeki. Na terenie Puszczy Zielonki oprócz pięciu rezerwatów, które warte są odwiedzenia, jest miejsce wielu nieznane. Wręcz tajemnicze i trochę niepasujące do całej reszty. Turyści odwiedzający kompleks leśny Puszcza Zielonka przeważnie przemierzają te tereny na płaskiej powierzchni. Występują jednak miejsca, które nas zaskoczą pod względem ukształtowania terenu. To w tym miejscu, tuż za zabudowaniami Dąbrówki Kościelnej, poszukiwacze ciekawych miejsc mogą poczuć niczym bieszczadnik na bieszczadzkich szlakach.
Sama rzeka Dzwonówka nie stanowi atrakcji turystycznej i nie będzie miejscem na które zjeżdżać będą turyści. Warto jednak przytoczyć kilka podstawowych informacji o tym miejscu.
Dzwonówka, nazywana jest inaczej kanałem Dzwonowskim o długości 15 km. Jest to tak naprawdę rów wodny, który swoje początki ma w zboczu wzniesienia przy Dąbrówce Kościelnej. Stąd wpływa w stawy hodowlane, a dalej poprzez tereny bagienne i rów melioracyjny odwadnia podmokłe tereny, płynąc w stronę Dzwonowa do jeziora Dzwonowskiego. Dalej do systemu połączonych jezior: Książe, Gackie, Borowe . Poza Puszczę Zielonkę, po przepłynięciu przez jezioro Maciejak (gmina Skoki) wpływa do Małej Wełny.
Aby zobaczyć teren zgoła inny niż ten przed Dąbrówką warto zjechać z głównego szlaku i udać się w prawo, tuż na samym wjeździe do wsi. Tu zmierzając przez serpentynę leśnej drogi wyjdziemy na teren stawów hodowlanych. Po przemierzeniu 900 metrów dotrzemy do zagajnika olchowego. W tym miejscu musimy dalej wejść w głąb lasu aby stanąć przed wysokim wzniesieniem ze stromymi zboczami. Jest to jedna z dwóch tras dotarcia do miejsca, można powiedzieć ta trudniejsza.
Różnica poziomów w tym miejscu wynosi około 40 metrów natomiast kąt pod jakim należy się wspiąć na górę to od 30 do 40 stopni. U podnóża góry widać dwa miejsca z którego wybija delikatne źródełko i dalej kieruje się w stronę stawów. Tworząc tym samym początek rzeki Dzwonówki.
Cały teren jest pofalowany i przy obecnej jesiennej pogodzie, gdzie na drzewach pozostają resztki liści widok robi niesamowite wrażenie. Warto w tym miejscu wspiąć się na górę i podziwiać widok w góry.
Las tam rosnący to mieszanka drzew liściastych, grabów i dębów. Ich średnia wieku to około 100 lat. Przez miejscowych leśników teren ten nazywany jest „pod jaworami”.
Teren górzysty i mocno pofalowany kształtuje się na długości około 1 km od stawów hodowlanych, dalej przechodząc w płaskie łąki i lasy sosnowe.
Ta ścieżka dotarcia do rynny polodowcowej jest raczej łatwiejsza, dla mniej walecznych poszukiwaczy, którzy nie chcą przedzierać się przez gęsty młodnik sosnowy. Tuż za krzyżem w Dąbrówce skręcamy w pracy i jedziemy wzdłuż boiska sportowego w głąb lasu. Po dobrym 1 km drogi mijamy po lewej stronie polanę, na której rosną młode brzozy i sosny w luźnym szyku. Tu zostawiamy nasz środek transportu i dalej pieszo w las. Tuż za polaną jest droga wzdłuż starego lasy idąca w lewo. Przechodzimy tak 300 metrów, kierując się na końcowym rozwidleniu lekko w lewo. Tym samym dojdziemy do samego szczytu wzniesienia i pod naszymi stopami będziemy mieć widok na dolinę. Miejsce to można więc zobaczyć z dwóch stron, zarówno z góry jak i od samego podnóża.
Zapraszamy do odwiedzania i podziwiania tego tajemniczego miejsca, które stworzyła natura.
Fot. Sz. Raith
Serwis pojezierze24.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i opinii. Prosimy o zamieszczanie komentarzy dotyczących danej tematyki dyskusji. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane.
Artykuł nie ma jeszcze komentarzy, bądź pierwszy!