Nawet, jeśli nie uda nam się zobaczyć jelenia lub łani to warto usiąść sobie gdzieś na skraju lasu i posłuchać ryków niosących się na kilometry... Na naszym Pojezierzu Gnieźnieńskim jest wiele miejsc, do których jelenie przybywają na rykowisko. Opiszę miejsca najbliższe memu sercu w Puszczy Zielonce.

Siedzę sobie wygodnie na tarasie. Wokół jest już ciemno, środek tygodnia, więc działkowiczów nie ma, jestem sam, jest cudowny wieczór. Niestety jelenie jeszcze nie ryczą, może są ostrożniejsze niż rok temu, może jest ich mniej, a może jeszcze jest za wcześnie, za ciepło?

Kieruję wzrok w stronę lasu. Mój instynkt, którego nie mogę wytłumaczyć, mnie nie zawiódł. Tuż koło świecącej latarni wyszły łanie, pierwsza licówka, za nią mniejsze i jeden szpiczak, czyli młodziutki jeleń. Przeszły przez drogę i skierowały się na łąkę, ale ja już się nimi nie zajmowałem, bo wiedziałem, że to harem większego jelenia, który jeszcze czeka na skraju lasu. Na razie niewidoczny, czujny i nieufny. Wiem, że zaraz się pojawi. I tak się stało, wyszedł dorodny byk, pięknie oświetlony przez żółtą barwę światła latarni. Stanął na drodze i wyglądało to tak, jakby chciał bym go podziwiał, docenił i uszanował jego piękno i potęgę. Wielkie poroże jakby falowało nad jego łbem, na moje oko był to jeleń szesnastak, czyli byk o ośmiu odnogach na każdej tyce. Po chwili sapnął, a z jego nozdrzy uszła para, wyglądało to, jakby smok zionął dymem i dostojnie odszedł niknąc w ciemnościach łąki. Cudowna zapowiedź jutrzejszego poranka…

Na rykowisku byłem o 7.00 rano, trochę późno, ale wcześniej dla mnie nie ma sensu, bo i tak nie uda mi się w ciemności zrobić dobrego zdjęcia. Byki na razie nie ryczą, przepłoszyłem tylko kilka łań, co mnie zmartwiło, ponieważ powinny być one już „pod opieką” byka jelenia. Po półgodzinie czekania w ukryciu zwierzęta się oswoiły i poczuły bezpiecznie. Jelenie zaczęły ryczeć, najpierw pierwszy, chyba najsilniejszy nieśmiało porykiwał by po chwili pokazać kto tu rządzi. Potem, gdzieś dalej odpowiedziały mu inne, ale tak jakoś niemrawo. Słyszałem trzeszczenie łamanych gałązek przez 150-200 kg cielska potężnych samców. Trzcina zaczęła szeleścić, czyli zaczęły iść w moją stronę. Nawet dojrzałem imponujące poroże wystające ponad, i tak przecież wysoką trzcinę, ale byków w całej okazałości nie zobaczyłem. Gdzieś tam tylko obok mnie przebiegł młody chłystek i jakaś łania, ale i tak udało mi się zrobić ciekawe zdjęcia młodych samców danieli i przeuroczego młodego lisa, który był mną bardzo zainteresowany.

Choć dziś nie udało mi się zobaczyć króla lasu to i tak jestem szczęśliwy, że mogłem być tu na rykowisku, słyszeć potężne ryki jeleni i wiem, że tu są, a ja przecież też jeszcze będę tu nie raz, a rykowisko dopiero się rozkręca!

Wkrótce napiszę o kolejnych swoich przygodach, więc czekajcie i obserwujcie nasz portal, a jeśli chcecie przeżyć takie same przygody jak ja to zapraszam do lasu lub proszę o kontakt, zawsze służę pomocą. Pozdrawiam leśnych ludzi!

Fot. D. Sypniewski