Za Kiszkowem, a tutaj Jacek był chwilkę po godz. 5.00, zaczyna świtać i odsłaniają się piękne okolice Kiszkowa. – Zatrzymuje się na chwilkę na wysokości wsi Darmoszewo na moście na rzece Małej Wełnie. Widoki o tej godzinie są super, kiedy przyroda budzi się do życia. Chwilka postoju i jadę dalej wykonując kilka ciekawych zdjęć. W Sławie Wielkopolskiej dojeżdżam do drogi nr 196, która łączy Poznań z Wągrowcem. Piękny wschód słońca spotyka mnie ok godz. 5.45 na tej drodze, przed Skokami, które potem mijam i około godz. 7.00 melduje się w Wągrowcu. Najpierw jadę na rynek a potem do skrzyżowania rzek Nielby z Wełną – opowiada Jacek.

Chwila odpoczynku w tym miejscu i Jacek jedzie dalej tym razem w kierunku Żnina (odszukanie właściwej drogi zajęło mu trochę czasu ponieważ DK 251, która łączy Wągrowiec z Inowrocławiem jest bardzo słabo oznaczona w Wągrowcu). - Niestety temperatura powietrza staje się coraz wyższa i jazda coraz bardziej męcząca. Kolejną większą miejscowością na mojej trasie jest Damasławek, gdzie melduję się około godz. 8.30. Damasławek był kiedyś ważnym węzłem kolejowym przez który przebiegały linie kolejowe łączące Krzyż Wielkopolski z Inowrocławiem (niestety linia ta w wielu miejscach jest już nie przejezdna) oraz Gniezno z Nakłem nad. Notecią (tutaj problemów z przejazdem nie ma). W Damasławku próbuję odszukać także czynny sklep spożywczy co kończy się niepowodzeniem. Około godz. 9.00 wyruszam i udaje się dalej w kierunku Żnina, jednak po drodze we wsi Słębowo podejmuję decyzję, że do Żnina nie dojadę, w związku z tym skręcam w prawo do Cerkwicy – opowiada.

Jednak tablice informują naszego podróżnika, że droga jest nie przejezdna ale cóż ryzykuję i się udaje. Teraz pora na kolejne decyzję, którą z pięknych krajobrazowo tras dalej wybrać wszak jestem już na Pałukach, regionie zwanym krainą 100 jezior. - Ostatecznie z Cerkwicy jadę do Bożejewic, a następnie do Gąsawy przejeżdżając m.in. przez Biskupin. W Gąsawie melduje się chwilkę przed godziną 10.00 i kolejne poszukiwania sklepu niestety kończą się porażką. Teraz do Gniezna mam zamiar wrócić, moim zdaniem, najpiękniejszą z możliwych dróg, a jednocześnie nie nadrabiając za wielu kilometrów. Jadę więc w kierunku Mogilna a za wsią Oćwieka wjeżdżam już w Lasy Królewskie i na wysokości osady Bełk skręcam do lasu – relacjonuje Jacek. 

Na dworze temperatura powietrza dochodzi do blisko 30 stopni a Jacek jedzie przez środek lasu. - Jest po prostu cudnie! Świeże powietrze i chłód. Blisko 15 km jazdy i jestem we wsi Grabowo z której kieruje się już w stronę Gniezna. Wycieczkę rowerową kończę mając na koncie blisko 150 km, a gdyby nie upał pewnie by było 250 km. Całą trasę udało się pokonać drogami gdzie ruch samochodowy był niewielki a na najbardziej wrażliwym odcinku była ścieżka rowerowa. Cały przejazd łącznie z przerwami zajął blisko 8,5 godz. a więc zachęcam każdego do tego typu przejazdów – podkreśla.

W tym roku Jacek rowerem z Gniezna pojechał na jednodniowe wycieczki m.in. do Pakości - 130 km; przez Mielno, Janowiec Wielkopolski, Kłecko, Pola Lednickie… - 120 km; do Śremu, Kościana i Grodziska Wielkopolskiego - 240 km; do Turku - 230 km; do Poznania - 133 km; do Zaniemyśla i Grójca - 170 km oraz do Sępólna Krajeńskiego - 256 km.

Fot. J. Walkowiak