Niekwestionowany mistrz powieści kryminalnej

Dobra wiadomość dla miłośników książek Ryszarda Ćwirleja. Mistrz kryminału retro powraca z najnowszą powieścią z podkomisarzem Antonim Fischerem. Książka, która swoją premierę miała 20 maja 2020 r. zachwyci każdego, kto jak na szpilkach wyczekuje kolejnej i kolejnej książki Ryszarda Ćwirleja. Czytelnicy przyzwyczajeni do niepowtarzalnego stylu autora i tym razem będą w pełni usatysfakcjonowani. „Zaśpiewaj mi kołysankę” i Ryszard Ćwirlej w najlepszym wydaniu. Polecam.

Kwiecień roku 1922. Ośmioletnia dziewczynka wychodzi z domu po wodę do kranu na podwórku i znika bez śladu. Policja przesłuchuje sąsiadów i bliskich, ale nikt nic nie wie. Nikt niczego nie widział i mogłoby się wydawać, że rozpłynęła się w powietrzu.

W tym samym czasie podkomisarz Antoni Fischer zajmuje się sprawą zabójstwa, którego dokonano w centrum Poznania, niedaleko Starego Rynku. Na miejscu zbrodni widziany jest młody chłopak, którego udaje się szybko zidentyfikować. To złodziejaszek Zenuś Brodziak, członek bandy Tolka Grubińskiego.

Policja szuka więc chłopaka, być może to on jest mordercą. Natomiast nikt nie szuka dziewczynki, bo kto by się przejmował losem jakiegoś dziecka z biednej rodziny.

Sytuacja zmienia się, gdy do Fischera trafia matka zaginionej Zosi. Kobieta mówi, że przysłała ją Greta – trzynastolatka, którą kilka lat temu, po śmierci jej dziadka, policjant przygarnął i traktował jak własna córkę. Jej zdaniem tylko Antoni Fischer może odnaleźć zaginione dziecko.

Tymczasem kapitan Feliks Mikołajewski z polskiego kontrwywiadu szuka w mieście pewnego Niemca, który miał mu dostarczyć niesłychanie ważne dokumenty. Szpieg nie daje znaku życia od kilku dni. Trzeba więc jak najszybciej go odnaleźć. W tym może mu pomoc, współpracujący z wywiadem podkomisarz Fischer.

Trzy sprawy, trzy zagadki i trzy wyjścia… A może do ich otwarcia potrzebny jest tylko jeden, właściwy klucz? Znaleźć go może tylko podkomisarz Fischer.

Siła i waga reportaży Justyny Kopińskiej

Na początku 2008 roku gazety i stacje telewizyjne informowały o tym, że gdzieś w Polsce, ojczym brutalnie zakatował czteroletniego Bartka na oczach jego dysfunkcyjnej matki. Pamiętam tę historię i buzię tego chłopca, choć minęło 12 lat. O małym Bartku reportaż nie powstał, ale ja chcę o nim pamiętać.

Jakiś czas temu, koleżanka w pracy podała mi książkę z serii reportaży Justyny Kopińskiej „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie” (2018). Czytałam i czułam, jak coś trzyma mnie mocno za gardło... Opisana historia, czyli trwająca ponad 30 lat krzywda dzieci w wieku od 3 do 14 lat, które przebywały w Ośrodku Opiekuńczym w Polsce – jest drastyczna i pozostawia po sobie smutek i poczucie marazmu…

Reportaże Justyny Kopińskiej – „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie” (2018), „Polska odwraca oczy” (2019), „Z nienawiści do kobiet” (2019) – nie są łatwe, ale są potrzebne. Mówią pośrednio o tym, jak ważna jest empatia i szacunek do drugiego człowieka, jak ważna jest odpowiedzialność i wzajemna troska… i co się dzieje, gdy tego zabraknie.

Justyna Kopińska – dziennikarka, socjolog. Zajmuje się problematyką kryminalną i społeczną, tematami związanymi z prawem karnym, sądami i więziennictwem. Jako pierwsza dziennikarka z Polski otrzymała European Press Prize w kategorii „Distinguished Writing Award”, przyznawaną przez Guardian Fundation i The Reuters Foundation. Jest laureatką nagrody dziennikarskiej Amnesty International – Pióro Nadziei. Otrzymała odznakę Infantis Dignitatis Defensori za szczególne osiągnięcia w dziedzinie ochrony praw dzieci.

Najważniejsze w życiu to się nie zeszmacić – powiedziała mi prokurator, z którą spotkałam się na kawę. Nieznajomi policjanci i prokuratorzy często pytają mnie, czy się z nimi spotkam i zawsze się zgadzam. Wracam do domu z głową pełną pomysłów do książek.

Najnowsza książka Justyny Kopińskiej „Lekarstwo dla duszy” to zbiór felietonów, tekstów i przemyśleń. Owoc jej wieloletniej działalności publicystycznej. Czy autorce uda się znaleźć odpowiedzi na pytania: Czy dobro wyzwala dobro? Jak ważna jest bliskość? Zaufanie? Czy warto płynąć z prądem? Co zrobić, żeby w końcu poczuć szczęście?

Miłość, zdrada i walka o przetrwanie

Miłośnikom historii rodzinnych polecam książkę austriackiej pisarki Judith W. Taschler zatytułowaną „Powieść bez O”. Książka napisana jest w oryginalny sposób, równolegle w dwóch różnych perspektywach czasowych.

Katharina wychowuje czwórkę dzieci. Jej mąż Julius pracuje w Innsbrucku, a do domu na wsi przyjeżdża tylko na weekendy. W ich związku od dawna narasta kryzys. Katharina postanawia zawalczyć o męża i ocalić swoją rodzinę. Nie wie, że mąż ma romans z tajemniczą Stephanie i chce się rozwieść z żoną. Tymczasem Stephanie prowadzi z małżonkami własną grę, w której główną rolę odgrywa dwoje wojennych więźniów łagrów.
Ludovica, zesłana na Sybir za zastrzelenie sowieckiego żołnierza i Thomas, aresztowany za obrazę innego czerwonoarmisty, spotykają się w więzieniu w Wiedniu, a następnie trafiają do jednego obozu. W okrutnej łagrowej rzeczywistości rodzi się między nimi uczucie. Wspólnie planują ucieczkę nieświadomi, że Ludovica wpadła w oko jednemu z sowieckich oficerów.

Judith Taschler opowiada trudną i zagmatwaną historię rodzinną, w której traumy dziedziczone są z pokolenia na pokolenie, a doświadczenia drugiej wojny światowej wciąż naznaczają codzienną egzystencję wielu Austriaków.

Źródła zabobonu i ofiary ciemnoty

„Pożegnanie z diabłem i czarownicą. Wierzenia ludowe” od Wydawnictwa Replika to książka, która rozpali wyobraźnię czytelników i przeniesie ich w świat słowiańskich wierzeń.
Towarzyszą człowiekowi od wieków… Diabły, szatany, biesy, czarownice, wiedźmy, strzygi. Jak by ich nie nazwać, niezmiennie wzbudzają emocje i przerażenie ludzi.

Sprawa dotyczyła wsi, w której „od wielu lat grasuje szatan, a czarownice uprawiają bezkarnie swój proceder.” Gdzie szukać tej wsi ogarniętej histerią lęku przed siłami nieczystymi? (…) Podtytuł w dzienniku wyjaśniał jednak, że jest to reportaż ze „wsi położonej 74 km od Warszawy”. (…) – Cała wieś zatłuc powinna kłonicami cholerę! Utopić ją! Ludzie zdrowie i życie potracili przez je czary. Milicja zamiast zastrzelić lub zgnoić w więzieniu, jeszcze ją ochrania. Gdzie ta sprawiedliwość!

Autor książki, Bohdan Baranowski, dzięki próbie racjonalnego wyjaśnienia przyczyn przypisywania tym postaciom piekielnych i upiornych mocy, sprawia, że jest to opowieść nie tylko o zabobonach i wierzeniach, ale też bogate źródło informacji na temat kultury ludowej. Nie brakuje tutaj barwnych powiedzeń, przyśpiewek, przesądów oraz autentycznych historii, w które uwikłane były czarownice i diabły.

Ryszard Ćwirlej, „Zaśpiewaj mi kołysankę”, Wydawnictwo Czwarta Strona, 2020;
Justyna Kopińska, „Lekarstwo dla duszy”, Wydawnictwo Świat Książki, 2020;
Judith W. Taschler, „Powieść bez O”. Wydawnictwo Wab, 2014;
Bohdan Baranowski, „Pożegnanie z diabłem i czarownicą. Wierzenia ludowe”, Wydawnictwo Replika, 2020.