Rafał Księżyk – dziennikarz, redaktor i krytyk muzyczny. W latach dziewięćdziesiątych współtworzył magazyny „Brum”, „Plastik”, „Antena Krzyku”, „City Magazine” i „Aktivist”. Od 2012 do 2017 roku był redaktorem naczelnym „Playboya”. Jest współautorem autobiografii Tomasza Stańki, Roberta Brylewskiego, Tymona Tymańskiego, Muńka Staszczyka, Kazika Staszewskiego, Marcina Świetlickiego, a także autorem dwóch zbiorów esejów – 23 cięcia dla Williama S. Burroughsa oraz Wywracanie kultury. O dandysach, hipsterach i mutantach. Za ten drugi otrzymał nominację do Nagrody Literackiej Gdynia, a za Dziką rzecz został nominowany do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, do Nagrody Literackiej Gdynia oraz do Nagrody Historycznej m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego. W 2023 roku opublikował monografię „Śnialnia". Śląski underground, która zdobyła Górnośląską Nagrodę Literacką „Juliusz”. 

W 2025 roku ukazała się jego najnowsza książka „Fala. Rok 1984 i polski postpunk”. Gdy za żelazną kurtyną niezmiennie trwa Orwellowski „rok 1984”, najlepszym sposobem, by wskoczyć w inną rzeczywistość, jest założenie zespołu rockowego. Do tego właśnie 1984 zabiera nas w podróż w czasie Rafał Księżyk. Był to rok przełomowy dla polskiej muzyki rockowej. Doszła wtedy do głosu młodzież, która dorastała w realiach stanu wojennego. A najdobitniej przemówiła ta z mniejszych miast. Ustrzyki Dolne, Łańcut, Rzeszów, Puławy, Zduńska Wola, Toruń, Bydgoszcz, Piła – to one nadają rytm powieści Księżyka i to z nich na podbój Polski ruszają bohaterowie nowej fali. Siekiera, Variété, 1984 i inni: amatorzy, którzy ograniczone możliwości równoważą nadzwyczajną mobilizacją. Ich bezkompromisowa, bolesna, a zarazem intelektualna muzyka jest niczym wyzwalający chichot, który dochodzi ze szczelin w systemie. I porywa tłumy. A zatem, jak śpiewa Siekiera, „dobrze jest, dobrze jest”. Ruszyła fala.

„Fala” całościowo ujmuje polską nową falę czy, jak to woli, postpunk lat 80. Ale nie jest encyklopedią! Stąd choć pojawiają się wszystkie zdarzenia, nazwy i nazwiska, które pojawić się powinny, jedne są na pierwszym planie, inne w tle. Wybór to stricte autorski, acz umotywowany latami obcowania ze zjawiskiem i jego dorobkiem. Rzecz nie tylko o muzyce, ale też o miejscach, kontekstach, epoce. W centrum zainteresowania tzw. małe ośrodki, bo zazwyczaj bywają pomijane. Tu pomijam duże ośrodki, bo zazwyczaj wokół nich wszystko się kręci. Epicentrum stanowi rok 1984, ale nie brak wycieczek do początków i schyłku dekady. Na pierwszym planie: Siekiera, Variete, 1984 i Hiena. Tuż obok: Aurora, Bikini, Chieny Cmentarne, Kontrola W., Kosmetyki Mrs. Pinki, One Million Bulgarians. I jeszcze ze dwa plany, gdzie efemery mieszają się z gwiazdami. Nie zabrakło zbliżeń na najważniejszych promotorów zjawiska, a byli to: Waldemar Rudziecki, Walter Chełstowski, Grzegorz Brzozowicz i Bożena Sitek.

Wydarzenie zorganizowane we współpracy z Biblioteką Publiczną Miasta Gniezna w ramach projektu Laboratorium Słowa 2025. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.