Przypomnijmy, w styczniu Rada Powiatu Inowrocławskiego zdecydowała, że 2020 rok będzie Rokiem Jana Kasprowicza w związku z przypadającą 12 grudnia 160. rocznicą urodzin poety, wybitnego syna Kujaw.

- W grudniu 2020 roku mija 160. rocznica urodzin Jana Kasprowicza, który pozostając do końca wierny rodzinnym Kujawom odcisnął istotne piętno w umacnianiu tożsamości mieszkańców tej ziemi. Jego twórczość pozostaje mocno osadzona w klimacie kujawskiej wsi i krajobrazie nadgoplańskim, uczy miłości i szacunku do rodzinnej ziemi. Nasz Wielki Rodak jest też patronem ważnych dla Powiatu Inowrocławskiego placówek − szkół, muzeum oraz biblioteki. Z tych względów zasadne jest, by właśnie samorząd Powiatu Inowrocławskiego podejmował i koordynował inicjatywy oddające cześć Janowi Kasprowiczowi, ukazujące Jego dokonania oraz dorobek artystyczny i naukowy. Ustanowienie roku 2020 „Rokiem Jana Kasprowicza” z całą pewnością wpłynie na ożywienie pamięci o Poecie z Szymborza. O podjęcie takiej uchwały wnoszą liczne kujawskie środowiska kulturalne i oświatowe, m.in. Muzeum im. Jana Kasprowicza, I LO im. Jana Kasprowicza z Oddziałami Dwujęzycznymi, Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum Jana Kasprowicza - czytamy w uzasadnieniu uchwały w tej sprawie.

Kulminacyjny punkt obchodów będzie miał miejsce 12 grudnia w dniu urodzin Jana Kasprowicza. Tego dnia odbędzie się uroczysta sesja Rady Powiatu Inowrocławskiego połączona z sesją popularno-naukową i występami artystycznymi.

Jan Kasprowicz

Poeta, dramaturg, krytyk, tłumacz, przedstawiciel Młodej Polski. Uważany za jednego z najwybitniejszych poetów w dziejach literatury polskiej.

Poeta urodził się 12 grudnia 1860 r. w Szymborzu, w małej podinowrocławskiej wsi, aktualnie dzielnicy Inowrocławia. Wychowywał się w biednej, chłopskiej rodzinie. Był najstarszym dzieckiem Piotra i Józefy z Kloftów. Uczył się w pruskim gimnazjum w Inowrocławiu i Poznaniu. Studiował na uniwersytecie w Lipsku i we Wrocławiu. Związany był z ugrupowaniami socjalistycznymi, za tę działalność, został dwukrotnie aresztowany przez pruską policję.

Po zwolnieniu z więzienia w wieku 28 lat, przeniósł się do Lwowa. Zajmował się dziennikarstwem i publicystyką. Pracował w redakcji „Kuriera Polskiego” i „Słowa Polskiego”. W tym też czasie tworzył poezje. Od roku 1909 był profesorem literatury porównawczej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.

Był także Rektorem Uniwersytetu we Lwowie w latach 1921-1922. Opanował biegle łacinę, grekę, język angielski i francuski. W ostatnim dwudziestoleciu swojego życia czuł się silnie związany z Tatrami. W roku 1923 osiedlił się w willi „Harenda” między Poroninem a Zakopanem. Zmarł 1 sierpnia 1926 r.