Góra św. Wojciecha – jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów nie tylko w Barcinie, ale i w całym powiecie żnińskim. Wzgórze częściowo ukształtowane przez naturę, a częściowo wysiłkiem rąk ludzkich, pozwala obserwować panoramę gminy i dolinę Noteci. Nie bez przyczyny jego patronem jest św. Wojciech. Z jego postacią i barcińskim wzgórzem związana jest pewna legenda…
Góra św. Wojciecha, jest ściśle związane z początkami Barcina jako miejscowości, rozwojem chrześcijaństwa, kościoła katolickiego i kultem św. Wojciecha w regionie. A św. Wojciech przypomnijmy to jeden z trzech głównych patronów Polski – obok św. Stanisława i Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Zginął od wielu ciosów włócznią na rozkaz niejakiego, pogańskiego kapłana Sicco. Po jego śmierci odcięto głowę biskupa i nadziano ją na pal. Głowę z pala zdjął potajemnie i przewiózł do Gniezna nieznany Pomorzanin. Wkrótce potem Bolesław Chrobry, wykupił resztę ciała Wojciecha i rozkazał pochować w Gnieźnie.
Legendarna historia Barcina i postaci św. Wojciecha sięga 997 roku. Głosi ona, iż w 997 roku w drodze z Gniezna do Gdańska, w trakcie wyprawy misyjnej do Prus, orszak biskupa wypoczywał po trudach podróży przy pagórku na prawym brzegu Noteci, w rejonie dzisiejszego Barcina. W drodze powrotnej konie ciągnące wóz ze zwłokami świętego, poznawszy górę, na której święty uprzednio odpoczywał, odmówiły dalszej jazdy. Ruszyły dopiero wtedy, gdy w tym miejscu postawiono krzyż.
Inna z legend mówi, że gdy po męczeńskiej śmierci biskupa Wojciecha, książę Bolesław Chrobry ogłosił zbiórkę srebra dla wykupienia zwłok męczennika od Prusów, którzy zażądali tyle kruszcu, ile ważył sam misjonarz, akt wykupu – czyli ważenie i wymiana – miał się odbywać właśnie na tym wzgórzu.
Tyle legendy. Fakty są natomiast takie, iż w 1325 roku na wzgórzu stał kościół, patronem którego był św. Wojciech. Plebanem parafii był ks. Tomko. Po rozbiórce zniszczonego już kościoła (w I połowie XVIII wieku), postawiono tutaj krzyż.
W 1933 roku z inicjatywy ówczesnego księdza proboszcza mieszkańcy ufundowali figurę Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ta stanęła na szczycie góry. Wybudowano też schody i ozdobne balustrady. Figura stanowiła wotum dziękczynne. Niestety nie postała długo. Została zniszczona w 1939 roku. Po II wojnie światowej na szczycie góry ponownie postawiono krzyż. Ten, który znajduje się tu dzisiaj, jest metalowy i pochodzi z 1989 roku. Odbudowana i oddana społeczności góra, została poświęcona 14 czerwca 1990 roku podczas uroczystości Bożego Ciała.
W 2010 roku zawiązał się społeczny komitet odbudowy przedwojennego pomnika. Rozpoczęto szeroko zakrojoną wśród mieszkańców zbiórkę pieniędzy, zlecono przeprowadzenie badań geologicznych, opracowanie dokumentacji technicznej, zamówiono też model figury Ostatecznie inicjatywę wsparła gmina Barcin przekazując 80 tys. złotych. Uroczyste odsłonięcie i poświęcenie pomnika zbiegło się z zakończeniem prac rewitalizacyjnych góry. Usunięto m.in. samosiejki, odnowiono schody, balustrady, nasadzono nową roślinność, wyznaczono ścieżki dookoła góry.
27 września 2012 roku zakończono odnowę Góry św. Wojciecha i odsłonięto odbudowaną figurę Najświętszego Serca Pana Jezusa. Poświęcił ją prymas Polski abp. Józef Kowalczyk.
Góra św. Wojciecha znajduje się w starej części Barcina u styku ulic św. Wojciecha i Żnińskiej, przy skrzyżowaniu dróg prowadzących do Bydgoszczy oraz Żnina.
Fot. J. Bejma
Serwis pojezierze24.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i opinii. Prosimy o zamieszczanie komentarzy dotyczących danej tematyki dyskusji. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane.
Artykuł nie ma jeszcze komentarzy, bądź pierwszy!