– Projektowana ustawa ma dwa cele. Po pierwsze, zwiększenie możliwości zaspokajania potrzeb związanych z turystyką, rekreacją i szeroko rozumianym wypoczynkiem po stronie osób uprawnionych do świadczeń długoterminowych z zabezpieczenia społecznego, które chronią ryzyko dożycia wieku emerytalnego i niezdolności do pracy oraz do świadczeń równoważnych. Projektodawca wychodzi bowiem z założenia, że przeciętna wysokość emerytur, rent i świadczeń do nich zbliżonych nie pozwala aktualnie na właściwe zaspokojenie przez ich beneficjentów tych potrzeb. Dodatkowo, część z tych osób z przyczyn społeczno-kulturowych może wykazywać mniejszą gotowość do wydatkowania posiadanych środków finansowych na cele związane z szeroko rozumianym wypoczynkiem – wyjaśnia poseł Tadeusz Tomaszewski i dodaje, że korzystanie z usług turystycznych, rekreacyjnych i wypoczynkowych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia dobrostanu osób starszych i niezdolnych do pracy, w tym – dobrej kondycji fizycznej, sprawności intelektualnej oraz komfortu psychicznego związanego z poczuciem satysfakcji ze sposobu spędzania wolnego czasu.

– Drugi cel to zwiększenie popytu na usługi turystyczne, rekreacyjne i wypoczynkowe. W ocenie projektodawcy notowany w mijającym roku bezprecedensowy wzrost inflacji obniżył gotowość konsumentów, w tym w szczególności z mniej zamożnych gospodarstw domowych, do których można zaliczyć gospodarstwa osób uprawnionych do emerytur, rent i świadczeń równoważnych, do nabywania tych usług. Przekłada się to na pogarszającą się sytuację przedsiębiorców z branży wypoczynkowej, którzy z jednej strony mierzą się ze spadającym popytem na oferowane przez nich usługi, z drugiej natomiast – ze znaczącym wzrostem kosztów prowadzonej działalności związanym w szczególności z rosnącymi cenami energii – zaznacza parlamentarzysta. – W rezultacie w ocenie projektodawcy powstaje potrzeba stworzenia mechanizmów wspierających wzrost popytu na usługi turystyczne, rekreacyjne i wypoczynkowe – dodaje.

Poseł Tomaszewski podkreśla, że w obowiązującym stanie prawnym nie występują świadczenia, które wspierałyby zaspokajanie przez osoby uprawnione do emerytur, rent i świadczeń równoważnych potrzeb związanych z turystyką, rekreacją i szeroko rozumianym wypoczynkiem. W tym sensie projektowana ustawa uzupełni katalog dedykowanych dla tych grup świadczeń, które przewidziane są w przepisach prawa. Mowa tu w szczególności o dodatkowych rocznych świadczeniach pieniężnych dla emerytów i rencistów (tzw. trzynaste i czternaste emerytury).

– Projekt przewiduje, że Senioralny Bon Turystyczny przysługuje osobie, której ustalono prawo do świadczeń długoterminowych z zabezpieczenia społecznego: emerytur, rent i świadczeń równoważnych, które w szczególności chronią takie ryzyka socjalne jak dożycie wieku emerytalnego i niezdolność do pracy, a także – ryzyka zbliżone. Katalog osób uprawnionych do świadczenia w formie bonu jest więc tożsamy z katalogiem osób uprawnionych do dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów (tzw. trzynastej emerytury). W projekcie przewidziano, że Senioralny Bon Turystyczny przysługuje każdej osobie uprawnionej do niego w wysokości 500 zł raz na dwa lata. Projekt zakłada przy tym, że Senioralny Bon Turystyczny może być wykorzystany w celu dokonywania za jego pomocą płatności wyłącznie w okresie, w którym on przysługuje. W rezultacie więc – zgodnie z projektem – osoba uprawniona, która nie wykorzysta go w ciągu dwóch lat od nabycia prawa do niego, traci prawo do dokonywania płatności z jego wykorzystaniem, a świadczenia w formie bonu nie podlegają sumowaniu – mówi polityk Lewicy.

Projekt przewiduje, że za pomocą bonu dokonuje się płatności za usługi hotelarskie lub imprezy turystyczne realizowane przez przedsiębiorcę turystycznego lub organizację pożytku publicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z projektem bon ma charakter niewymienny: nie podlega wymianie na gotówkę, inne prawne środki płatnicze oraz inne środki wymiany. Senioralny Bon Turystyczny jest świadczeniem analogicznym do Polskiego Bonu Turystycznego.

Wejście w życie projektowanej ustawy spowoduje wzrost wydatków po stronie budżetu państwa. Można szacować, że wydatki po jego stronie z tego tytułu w ujęciu rocznym wyniosą ok. 2 mld zł.