Prof. Władysław Nehring (ur. 23 października 1830 r. w Kłecku). Jego rodzicami byli Barbara z Gostomskich i Jakub Nehring. Rodzina Nehringów była w Kłecku znana i powszechnie szanowana. Ojciec Władysława był kierownikiem tutejszej szkoły elementarnej, a dziadek, poprzez archiwizację dokumentów miejskich i kościelnych, przyczynił się do napisania przez ks. Dydyńskiego pierwszej historii Kłecka.

Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu, zgodnie ze swoimi zamierzeniami Władysław Nehring rozpoczął studia we Wrocławiu. Pobyt na wrocławskim uniwersytecie trwał pięć lat od 1850 do 1855 roku. W czasie studiów był bardzo aktywny. Działał w Towarzystwie Literacko-Słowiańskim, a w latach 1852-53 był jego prezesem. Opiekował się Stowarzyszeniem Polskim w gimnazjum Św. Macieja we Wrocławiu. Wraz z kolegami wydawał tygodnik studencki „Marchołt”. Pisał również wiersze i opowiadania.

12 lipca 1856 r. Władysław Nehring otrzymał tytuł doktora Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym samym roku zdał egzamin nauczycielski i zaczął swoją pierwszą pracę w gimnazjum w Trzemesznie, a potem, od 1859 r. w Poznaniu. Pracował w tym samym gimnazjum, które ukończył – Marii Magdaleny. Tutaj wykładał historię, geografię, grekę i język polski.

W tym czasie również bardzo intensywnie pracował naukowo i w rezultacie w 1868 r. został profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego, na wydziale filologii słowiańskiej. Pracował tam do emerytury, przez 40 lat, do 9 października 1907 r. Za swoją pracę dostał wiele odznaczeń i tytułów.

W latach 1875-1876 i 1888-1889 był dziekanem wydziału, a w latach 1893-1894 rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego. Był także członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, członkiem korespondencyjnym Akademii Nauk w Petersburgu i w Pradze, honorowym członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Profesor badał piśmiennictwo polskie w średniowieczu i renesansie, zajmował się językoznawstwem, historią i literaturą słowiańską. W sumie napisał około 250 prac.

Współpracował z ośrodkami uniwersyteckimi m.in. Krakowa i Lwowa. Pisał do Kwartalnika Historycznego, Pamiętników Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza, Pamiętników Literackich i Prac Filologicznych. Był aktywny do końca swojego życia. Sam posiadał bardzo bogatą prywatną bibliotekę polską, która ocalała jedynie we fragmentach i znajduje się w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu.

Prof. W. Nehring był też wybitnym znawcą gramatyki języka polskiego, storosłowiańskiego, rosyjskiego, serbskiego, czeskiego, chorwackiego. Uważany był powszechnie za bardzo dobrego człowieka. Pracowity i sumienny, bardzo lubiany przez studentów i współpracowników. Posiadał talent literacki, wielką wiedzę i łatwość uczenia się języków. Znał między innymi: język polski, język niemiecki, język francuski, grekę, łacinę, język starosłowiański, język rosyjski i język czeski. Na jego cześć ułożono nawet hymn pochwalny.

Władysław Nehring zmarł we Wrocławiu 20 stycznia 1909 r. i został pochowany w alei zasłużonych na Cmentarzu Osobowickim.