ŻninŻnin

0 0 1118

Żnin to 14-tysięczne miasto powiatowe ulokowane nad jeziorami: Żnińskim Dużym (432 ha) i Małym (135 ha), nad rzeką Gąsawką, przy drodze krajowej nr 5 z Gniezna do Bydgoszczy. Pierwsza wzmianka o miejscowości pojawiła się w bulli papieża Innocentego II z 1136 r. Prawa miejskie Żnin otrzymał w 1263 r. na magdeburskim prawie lokacji, gwarantując miastu samorząd i lepsze warunki rozwoju gospodarczego, już w 1284 r. bito własną monetę.

W czasach piastowskich gród pełnił funkcje obronne i strażnicze – strzegąc przeprawy przez rzeczkę w przesmyku pomiędzy jeziorami. Od XII do XVIII w. Żnin był własnością kościoła, we władaniu arcybiskupów gnieźnieńskich. Nazwa miasta określa rolniczy charakter, gdyż wywodzi się ze staropolskiego „żnieja”, co oznacza: żniwa, żniwiarza lub kobietę żnącą zboże. Żnin na przestrzeni wieków ulegał częstym zmianom: Znein, Znejn, Znejna, Snena, Znen, Znyn.

Herb Żnina przedstawia wizerunek srebrnej budowli na błękitnym tle, z otwartym portalem z wrotami w kolorze złotym oraz dwiema wieżami bocznymi. Nad portalem trzy okna, powyżej czerwony dach kalenicowy z dwoma złotymi kulami. W każdej wieży po dwa okna prostokątne oraz czerwony, stożkowy dach zakończony złotym krzyżem na złotej kuli.

Ze Żnina pochodzą bracia Jan (1756-1830, prof. astronomii i matematyki) i Jędrzej (1768-1838, prof. chemii, lekarz, biolog, filozof) Śniadeccy – wybitni uczeni epoki oświecenia, wykładowcy na uniwersytetach w Krakowie i Wilnie.