KostrzynKostrzyn

0 0 1093

Kostrzyn jest jednym z najstarszych miast wielkopolski. Jak głosi tradycja miejscowość wzięła nazwę od legendarnego rycerza Kostry, który ponoć miał tu swoje włości i otrzymał przywilej założenia osady pod nazwą Kostrzyn. Źródła pisane wspominają o Kostrzynie po raz pierwszy u schyłku XII stulecia. W 1251 r. książę Przemysł I nadał Kostrzynowi prawa miejskie, co oznaczało założenie obok istniejącej osady, wolnego miasta i zaprowadzenie w nim samorządności. Najpomyślniejszym okresem rozwoju miasta był wiek XVI w., kiedy to uległ ożywieniu szlak handlowy z Poznania do Warszawy. Kostrzyn należał do małych, ale dobrze zorganizowanych miast, miał szkołę parafialną, łaźnię miejską i ratusz – siedzibę rady i burmistrza.

Kostrzynianie uczestniczyli we wszystkich zrywach niepodległościowych przeciw zaborcom. W 1848 r. podczas Wiosny Ludów ogłoszono w Kostrzynie niepodległość Polski i zrzucono z budynków orły pruskie. Podczas Powstania Wielkopolskiego 1918 / 1919 Kostrzyn zorganizował kompanię oraz pluton powstańczy. Po wkroczeniu wojsk niemieckich, w czasie II wojny światowej, 20 października 1939 r. żandarmeria rozstrzelała 28 obywateli Kostrzyna i okolic. Ponad 40 kostrzynian zginęło w więzieniach i obozach, wielu wysiedlono do Generalnej Guberni.

Po II wojnie światowej Kostrzyn zaczął się stopniowo rozwijać, stając się po 1947 r. centrum gospodarczym gminy. Powstały nowe osiedla mieszkaniowe i obiekty użyteczności publicznej. Miasto i gmina zostały zwodociągowane, położono sieć gazową i telefoniczną oraz pobudowano kanalizację sanitarną.

Z ziemi kostrzyńskiej wyrosło wiele znakomitych osobowości, takich jak: generał Wojsk Polskich Ignacy Prądzyński rodem z Sannik, pedagog Eweryst Estkowski z Drzązgowa, publicysta Roman Szymański, działacz oświatowy ks. Antonii Ludwiczak z Kostrzyna oraz literaci Paulina i August Wilkońscy związani z Siekierkami. (źródło: kostrzyn.wlkp.pl)