Co skrywa „stary dwór” w Łopuchówku?

Łopuchówko to stosunkowo „młoda” osada założona w drugiej połowie XIX w. jako niemiecki folwark o nazwie Marienrode leżąca w gminie Murowana Goślina w powiecie poznańskim. Wieś położona jest na południe od większej miejscowości, o podobnej nazwie Łopuchowo (w którym znajdują się ruiny dworku ciotki słynnego Dezyderego Chłapowskiego) przy drodze prowadzącej do Głębocka lub (skręcając w lewo) do Głęboczka, przez który biegnie szlak pielgrzymkowy do Dąbrówki Kościelnej.

W 1867 r. folwark Marienrode należał do Hermana i Marii Luther z domu Saer. W 1900 r. był we władaniu Petera Wegea i Petera Waltera Uhle, lecz tylko przez rok, ponieważ w 1901 r. panowie przestali być wspólnikami, jako zarządca w dokumentach figuruje już tylko Peter Uhle. Trzy lata później majątek przeszedł w ręce skarbu pruskiego, który wydzierżawił go Ernestowi Kriegerowi.

Po odzyskaniu niepodległości folwark liczący 359 ha przejął Skarb Państwa Polskiego, który wydzierżawił go Antoniemu Tomaszewskiemu. W 1932 r. Łopuchówko dzierżawił rotmistrz 25 pułku kawalerii Wojska Polskiego w Piotrkowie Trybunalskim, zamordowany w Katyniu Józef Milewski. Po 1945 r. rozparcelowane jeszcze przed II wojną światową ziemie odzyskali ocaleni przedwojenni właściciele. W 1948 r. dwór, przylegający do niego park i pola wydzierżawił Górczyński. Pod koniec lat pięćdziesiątych XX w. przeniosło się tu z pobliskiej Zielonki Nadleśnictwo zmieniając nazwę na obowiązującą do dziś.

Dwór z drugiej połowy XIX w. z parkiem podworskim (4,4 ha) połączonym z przylegającym lasem, w którym podziwiać można okazałe robinie akacjowe i dęby. Budynek kilkakrotnie przebudowywany nie przetrwał do czasów obecnych w swej początkowej formie. Nie zostało nic z zabytkowej architektury, której „pozbyto” się w czasach PRL-u. Dwór położony na rzucie prostokąta o piętrowym korpusie głównym z piętrowym ryzalitem trójkątnie zwieńczonym. We wnętrzach często remontowanych nie ostało się nic z dawniejszego wystroju, po prostu znajdują się tu biura. Przed budynkiem znajduje się podjazd i parking. Na przeciwko dworu znajduje się olbrzymi spichlerz z początku XX w. Na ogrodzonym terenie siedziby Nadleśnictwa Łopuchówko znaleźć można kilka tablic pamiątkowych i rzeźb np. relief z jeleniem wyrytym w martwym pniu wielkiego dębu upamiętniający 80-lecie Lasów Państwowych.

Przy drodze stoją odnowione czworaki, obecnie zamieszkałe, dwa bloki z epoki socjalizmu, oczyszczalnia ścieków, plac zabaw, boisko, siłownia i miejsce na ognisko. Przy wjeździe do wsi od strony Łopuchowa przy alei z okazałymi dębami znajduje się stara leśniczówka

Pod koniec XIX w. naukowcy z Niemieckich Leśnych Stacji Doświadczalnych z Eberswalde próbowali aklimatyzować w Łopuchówku obce gatunki roślin.

Choć z osady nie pochodzą żadne wielkie osobistości, to odnotować należy, że 3 lipca 1935 r. zmarł tu Michał Bobrzyński, profesor, historyk, prawnik i polityk, poseł na galicyjski Sejm Krajowy, austriacki minister dla Galicji, jej Namiestnik oraz dożywotni członek austriackiej Izby Panów, odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski w 1923 r.

Co roku w maju tuż obok Łopuchówka nad jeziorem Worowskim rozbijają swą wioskę „Czerwonoskórzy” i przez kilka tygodni pokazują w jakich trudnych warunkach żyli północnoamerykańscy Indianie. Warto odwiedzić wioskę z dziećmi, po to by mogły postrzelać z „prawdziwych” łuków czy tomahawków, zobaczyć szamana i posłuchać starych opowiadań o bitwach z białymi.

DANIEL SYPNIEWSKI
Fot. D. Sypniewski